Bewaren – verzorgen – doorgeven

Een zorgvuldig proces waarbij eigenaar en tijd waarde toevoegt.

Dat ene beeldje dat pronkt op de bovenste plank, die trouwsluier die al generaties lang meegaat, dat ene fietsje waar de hele familie op leren fietsen heeft. De mens heeft nood aan bewaren, aan bijhouden, aan verzamelen. Of iets al dan niet waardevol is, wordt niet bepaald door de prijs waaraan het object aangeschaft werd. Zelf het banaalste voorwerp kan pronken op de bovenste plank. De waarde groeit mee met de tijd, groeit mee mijn zijn eigenaar(s). Een object draagt de onzichtbare laag van herinneringen met zich mee. Deze herinneringen zijn persoonsgebonden en kunnen al snel vervagen, vervormen of verdwijnen bij een nieuwe eigenaar.

Het doorgeven van deze voorwerpen is een boeiend proces. Zo’n object doorgeven is geen gemakkelijke klus. Eens je het weggeeft, is het ook effectief weg. De herinnering, de waarde zal voortaan moeten verder leven in je gedachten en wordt losgekoppeld van het fysieke object. De persoon waaraan je het object doorgeeft is weer een heel ander verhaal. Welk kleinkind krijgt oma’s mooie vaas, wie heeft het meeste recht op papa’s schilderij?

Het conservenblik

Dit blik wordt bewaard maar bewaart niet langer. Dit blik werd geschonken en doorgegeven van generatie op generatie. Het staat symbool voor de conserveblikkenfabriek die generaties lang in de familie is geweest en nu recent afgebroken werd. Het blik dat nu waardevoller is dan ooit omdat de fabriek deze blikken niet langer geproduceerd. Het blik wordt bewaart in een mantel van herinneringen. De roest die langzaam over het blik kruipt maakt het alleen maar waardevoller. De tijd gaf het blik zijn nieuwe eigenaar en zijn nieuwe functie. Het blik moet niet langer fijne erwtjes bewaren maar doet voortaan dienst als hooggewaardeerde vuilbak.

De stekjesplant

De oplossing voor dit hartverscheurend proces van doorgeven en nooit meer terug zien. De stekjesplant gekregen van de kleine zus, die het kreeg van de andere zus, die het kreeg van oma, die het kreeg van de linker buurvrouw, die het kreeg van ik weet niet wie. De plottwist in dit proces is het feit dat deze plant zich vermenigvuldigd. Je hoeft dus slechts een deeltje af te staan van jouw prachtig levend object. Met water, zon en liefde groeit het gekregen stekje uit tot een plant die op zijn beurt nieuwe stekjes maakt. Haal de stekjes weg bij de moederplant en zet ze in een glaasje met water. Eens je worteltjes ziet komen, is het stekje klaar voor zijn nieuwe eigenaar. Een stekje als eenvoudig, altijd-prijs cadeau. De plant verspreidt zich al snel als een virus over de hele familie- en vriendenkring.

Voorraadkast

Over het banale object op de bovenste plank. Een kast gevuld met voorraad, met pasta, maïs en chips. Bewaard in een donkere kamer, klaar om verwerkt en opgegeten te worden. Het geluid van de keuken, van het versnijden van kruiden en het afwassen van borden in het achtergrond. Een zorgvuldig samengestelde voorraadkast die voldoet aan de noden van zijn eigenaar. Een conservenblik met fijne erwtjes naast de cappellini. Een reeks stekjes gevangen in bewaarbokalen, niet langer in staat om zich te vermenigvuldigen, wachtend op een met zorg uitgekozen eigenaar.